Fernando Fernández Almuiña

Moitos veciños non coñecen a outro alcalde que non sexa Don Manuel Galego Vila, mesmo moitos defenden a tese da súa "suposta eternidade política", pero o certo é que antes houbo outros. De feito hoxe imos lembrar ao seu predecesor o Sr. Fernando Fernández Almuiña.

A principios dos anos 70 Fernández Almuiña chegou a Taboadela para dirixir a alcaldía. Eran tempos onde a democracia non era moeda de uso común. O caso é que pouco despoís de chegar xuntouse con varios veciños para formar a agrupación local, entre os que xa se atopaba Manuel Galego. Foron anos difíciles onde no noso pobo non existían demasiadas comodidades: ni accesos a moitas aldeas , sin servizo de auga, etc

Aquel profesor educado e que falaba castelán comezou a dar algúns pasos para mellorar a vida dos veciños; púxose á fronte de comisións de festas, axudou nalgunhas pequenas obras das diversas parroquias,... e foi o promotor da estrada que pretendía achegar Taboadela coa aldea de Torán. Aquel foi un punto de enfrontamento que o levou a dimitir da alcaldía poco despois.

Aquela estrada supúxolle un enfrontamento, sobre todo, cos veciños e propietarios de terreos de Taboadela. Ninguén quería perder algúns metros en favor dunha “endemoniada” estrada. Pero esta fíxose finalmente ainda que presentando evidentes defectos no seu deseño, defectos consecuencia desas malas relacións. Despois desa veu a estrada que comunica Taboadela con Pereiras. Pero esa xa se construiu co noso actual alcalde á fronte.

Como xa dixemos a estrada de Torán foi a causa de que Fernández Almuiña deixase a alcaldía de Taboadela, pero é interesante lembrar que antes, durante 1971 o noso alcalde presentouse como candidato para procurador en Cortes por representación familiar (correspondía 2 por cada unha das provincias). O noso alcalde era unha persona nova, tiña 35 anos, estaba casado e tiña dous fillos. O Sr. Almuiña era Mestre nacional, alcalde e xefe local do Movemento en Taboadela e presidente da Agrupación Provincial de Antigos Membros da Fronte de Mocidades. Finalmente non conseguiu a elección

Resulta moi ilustrativo de como eran eses tempos foi a maneira en que se desenvolveron as votacións. Estando a contar os votos dos veciños chegou o secretario do concello, un "señor de Boiro moi educado e moi facha" e díxolle aos responsables que tomasen nota que todo estaba xa listo e decidido. Listo? responderon. Si - contestou- listo e decidido. Seguiu falando o Secretario: Anotade, a participación foi do 100% e os votos foron de “tanto” para o Sr. Franqueira, “tantos” para o Sr. Fernandez Almuiña, xa que é alcalde de aquí, e tantos...

¿Iso era organización. Non? 

Despois de eso e do “cristo” da estrada de Torán, Fernandez Almuiña deixou atrás a alcaldía de Taboadela e seguiu coa súa carreira profesional no Colexio de Seixalvo onde chegou a ser director até mediados dos anos 90. 

Pero ademais da súa carreira como docente, Fernadez Almuiña tamén desenvolveu unha traxectoria de máis de 40 anos como pintor. Foi amigo e compañeiro do falecido Xaime Quessada, con quen realizou varias exposicións colectivas. Foi presidente tamén da Asociación de Profesores Estatais de Ourense (que o nomeou Docente Exemplar en 2005), e membro da Asociación de Mestres Pintores. 

Tamén se dedicou ao mundo das viñetas. Viñetas que comezou a publicar no diario La Región desde o ano 2005 e caracterízabanse principalmente por retratar temas de interese xeral. 

O 14 de novembro do 2007 Fernando Fernández Almuiña publicou en La Región unha viñeta que facía referencia á famosa escena protagonizada polo Rei don Juan Carlos con Hugo Chávez, presidente de Venezuela, no cume Iberoamericano, que desembocou na xa inesquecible frase "Por que no te callas?". 

Tras o éxito do debuxo, algún compañeiros, tamén humoristas gráficos, suxeríronlle enviar a viñeta ao Rei, como recoñecemento por defender a José Luís Rodríguez Zapatero. E así o fixo. A carta foi enviada ao Palacio da Zarzuela o 22 de abril deste ano. Unha semana máis tarde, o día 29, Fernando atopou na súa caixa de correos unha carta certificada desde a Casa Real. A súa sorpresa foi maior ao descubrir que a misiva contiña unha mensaxe de puño e letra do Rei, que di textualmente: 

"Querido Fernando: Moitísimas grazas por enviarme o orixinal da viñeta que publicaches no diario La Región e pola túa afectuosa carta. O debuxo é fantástico. Mil grazas. Co meu afecto, Juan Carlos Rei." 

Segundo aclarou o humorista gráfico, para el foi un gran orgullo que a xente recoñeza o seu traballo e que o faga precisamente o Rei, é algo que o satisfacía especialmente. "Cando alguén che recoñece algo, a falsa modestia non debe existir", explicaba Fernández Almuiña. 

Ademais, aclarou que se estivese no lugar do monarca, rebentaría igual que el o fixo, pois o outro (por Chávez) estaba a dar lata e non deixaba falar. 

Espero contarvos nun futuro algo mais sobre o noso "anterior alcalde". Espero. De momento, e a falta de fotografías del, poño unha foto dun cadro seu chamado "No peirao"